ارتفاع و زوایای دوربین

دوربین فیلمبرداری یا تصویر برداری علاوه به حرکات ذکر شده ممکن است از نظر ارتفاع در یکی از وضعیتهای ذیل نسبت به موضوع قرار داشته باشد:

1ـ همسطح موضوع یا همسطح چشم(eyelevel): دوربین در این حالت از نظر ارتفاع در حد چشمان یک انسان است و حس خاصی نسبت به موضوع ندارد و بصورت خنثی به موضوع می‌نگرد.

2ـ زایة بالا (High angle):ارتفاع دوربین در این حالت بالاتر از موضوع قرار گرفته و کاملاً مسلط بر آن است. دید از بالا باعث ایجاد حس حقارت و کوچکی در موضوع می‌گردد و معمولاً انسان تحقیقر شده را نیز بدین طریق نمایش می‌دهند. از این زاویه دوربین کاملاً مشرف بر موضوع و محیط آن است و بخوبی جزئیات و موقعیت موضوع را نشان می‌دهد.

3ـ زاویة پایین(Low angle): اگر دوربین پایینتر از سطح دید موضوع واقع شود، باعث پدید آمدن حس بزرگی و عظمت در موضوع می‌گردد و قادر است با تحریفی که توسط عدسی دوربین صورت می‌پذیرد،‌موضوع را بزرگتر و بلندتر نشان دهد که به حس مذکور کمک خواهد کرد. دوربین از زاویه پایین قادر است سرعت موضوع را بیش از آنچه هست نمایش دهد، بر خلاف دید از بالا که بخاطر دیده شدن محیط موضوع ، سرعت آن کمتر حس می‌شود.

4ـ زاویة کج (Dach angle): هرگاه دوربین از حالت کاملاً افقی خود خارج شود و قاب تصویر به سمت چپ یا راست، منحرف گردد و تصاویر موضوع در حالت کج و مایل دیده شود؛ زاویه کج یا دچ انگل نامیده می‌شود.

این تصاویر غالباً باعث ایجاد حس عدم تعادل و بی ثباتی در موضوع می‌گردند و در مورد موضوع متحرک می‌تواند سرعت آن را بیشتر از حد واقعی نشان دهد. دوربین ممکن است آنقدر کج شود تا زوایة آن نسبت به افق 90 درجه گردد. در این حالت می‌توان با صحنه سازی و ایجاد موقعیت مناسب تصاویر گول زننده ای ایجادکرد، مثلاً شخصی که بر کف اتاق راه می‌رود و تصور می‌شود که از دیوار اتاق در حال بالا رفتن است.