حساسیت لامپ دوربین

همة دوربینهای ویدئویی به یک حداقل نور نیازمندند تا تصاویر شفاف و واضحی با ارائه رنگهای خوب تولید کنند. شدتهای نوری مورد نیاز به حساسیت اصلی لامپ دوربین، نور موجود در صحنه، فضا سازی مورد

نظر و عمق میدان بستگی دارد. حساسیت دوربین با نوع لامپ دوربین و تنظیمهای فنی تغییر می کند. لامپهای با حساسیت زیاد امکان تصویر برداری در شرایط نور کم را بوجود می آوردند و در شرایطی که نورپردازی اضافی غیر ممکن است، بسیار پر ارزشند. با این همه نور کم در صحنه موقعیتهای نامناسبی برای تصویر برداری بوجود می آورد. تعادل هنری نور بواسطة ناتوانی چشم در ارزیابی مقادیر نور و کشف سایه های اضافی که در دوربین هویدا می گردد مشکل می شود؛ هنگامی که از لامپهای خیلی حساس استفاده می شود به منظور اجتناب از نور زیاد، امکان نور پردازی با شدتهای مناسب، بستن دیافراگم، سرعتهای بالای شاتر و یا بکارگیری فیلتر وجود دارد.

اگر لامپ دوربین از بخشی از صحنه نور اضافی دریافت کند. رنگهای آن بخش بیش از حد نور خورده و در  یکدیگر مخلوط می شوند.

در این حالت ، آن بخش از تصویر روشنایی خیره کننده ای پیدا کرده  و اصطلاحاً می سوزد. کمبود نور در بخشی از صحنه باعث می شود که آن بخش از تصویر، نور کمتری دریافت کند. در این صورت، رنگهای روشن، تیره تر بازسازی شده و رنگهای تیره تر به نواحی تاریک و نامشخص تبدیل می شوند.

معایب ناشی از نور زیاد یا نور کم موجب بروز مشکلاتی در تصویر تلویزیون می شود. به این جهت دهانه عدسی، نور لازم را تنظیم کرده و مقدار عبور نور متناسب با شدتهای نوری و رنگهای موضوع را تعیین می کند.

امروزه در دوربینهای جدید ویدئویی غالباً مقدار نور مورد نیاز توسط دیافراگمهای اتوماتیک تنظیم می‌شود و بسته به حساسیت لامپ موجود در دوربین، دیافراگم بطور اتوماتیک انتخاب و به اندازه دهانة نوری بسته یا باز خواهد شد. اما نور سنجی اتوماتیک گر چه کار را ساده و سریع کرده است اما همیشه نتایج مطلوب و رضایت بخشی را بهمراه نخواهد داشت. دلیل این ادعا عدم درک صحیح دوربین از  موقعیتهای مختلف نوری است یعنی دوربین همیشه قادر است حداکثر نوری را که دریافت می کند، اندازه‌گیری کرده و دیافراگم را ببندد در صورتی که خیلی از مواقع بستن دیافراگم برای حداکثر نور، مورد نیاز ما نیست و لازم است تا دیافراگم جهت روشن شدن بخشهای کم نور صحنه، باز شود که این انتخاب در حد درک دوربین نبوده و بسیاری اوقات با اشتباه در نحوة نور سنجی باعث خراب شدن تصاویر خواهد شد. مثلاً اگر شخصی در کنار چراغ مطالعه نشسته باشد؛ دوربین متناسب با مقدار نوری که از چراغ مطالعه دریافت می کند دهانة دیافراگم را تنگ خواهد کرد که خود چراغ تصویر مطلوبی خواهد داشت،  اما چهرة شخصی که در کنار آن قرار گرفته و نور کمتری نسبت به لامپ چراغ دارد، تاریک خواهد گشت. برای جبران این خطا بایستی توسط کنترل دستی دیافراگم دهانة مطلوب را که بازتر از دهانة اتوماتیک خواهد بود، روی دوربین تنظیم کرد.

بدین منظور در کنار عدسی دوربینهای جدید دکمه ای بنام آیریس(Iris)قرار گرفته که توسط آن می‌توان دهانه دیافراگم را بیشتر یا کمتر از آنچه بطور اتوماتیک تنظیم شده باز نمود.